-
1 blása
[b̥lau:sa]vt, vi blæs, blés, blésum, blásið1) дуть, надувать; сдувать, раздуватьstrákurinn blæs í sundur — перен. мальчик растёт не по дням, а по часам
þegar ekkert blæs á móti — перен. когда нет никаких забот [неприятностей]
2)blása e-m e-ð í brjóst — вдохновить кого-л. чем-л., толкнуть кого-л. на что-л.
3) дышать, пыхтеть4) трубить□◊ -
2 BLÁSA
* * *(blæs; blés, blésum; blásinn), v.1) to blow, of the wind;blásandi byrr, a spanking breeze;2) to blow with the mouth (hann blés í kross yfir drykk sínum); to pant (hestrinn tók at frýsa ok blása);blása við to draw a deep breath, to sigh (jarl blés þá við mœðiliga);fig., blása móti e-m, to be unfavourably disposed towards one;3) with dat., to set in motion by blowing or breathing;blés mœðiliga öndinni, breathed hard;blása e-m e-u í brjóst, to inspire, suggest a thing to one (guð blés henni því í brjóst);blása eldi, eitri, of serpents;blása lúðri, horni, to blow the trumpet, horn;blása liði (troops) til landgöngu;blása til stefnu, to a meeting;blása herblástr, to sound an alarm;5) to melt, cast (blása gullmálm, rauða);yxn tveir ór eiri blásnir (cast);6) to blow up, inflate (sem belgr blásinn);7) impers., blés upp fótinn, kviðinn, the leg, belly, swelled up;of land, to be laid bare, stripped of the turf (hafði blásit hauginn ok lá silfrit bert).* * *blés, blésu, blásit; pres. blæss, [Ulf. blêsan, a redupl. verb; Germ. blasen; Swed. blåsa; cp. Engl. blow ( blast); A. S. blâvan; Lat. flare.]I. to blow, Lat. flare, of the wind; the naut. alliterative phrase, blásandi byrr, a fresh breeze, Fms. vii. 287; vindrinn blæs og þú heyrir hans þyt, John iii. 8.2. act. to blow a trumpet, sound an alarm, with dat. of the people and the instrument, the act of blowing in acc.; b. lúðri, Fms. vii. 287; var blásinn herblástr, sounded an alarm, ix. 358; b. liði ( troops) til ofangaungu, Orkn. 350, Bret. 46; b. til stefnu, to a meeting, Fms. vii. 286; konungr lét b. öllum mönnum ór bænum, ix. 304; b. til þings, viii. 210; til héraðstefnu, ix. 255, v. l.: absol., þá bað hann b., sound the attack, viii. 403.β. to blow the bellows; blástu (imperat.) meir, Landn. 270 (in a verse), Edda 69, 70.γ. to melt, cast, the metal in acc.; hann blés fyrstr manna rauða á Íslandi, ok var hann af því kallaðr Rauðabjörn, Landn. 71, cp. Sks. 163; b. gullmálm, Bret. 4; sumir blésu ok steyptu af málmi Guðs líkneski, Barl. 139; sem af glóanda járni því er ákafliga er blásit í eldi, Fms. viii. 8; yxn tveir ór eiri blásnir ( cast), Bret. 22.δ. to swell, blow up; létt sem belgr blásinn, Fms. x. 308.II. to breathe, Lat. spirare; svá sem andi blæsk af munni, Eluc. 4: to blow with the mouth, hann blés í kross yfir drykk sínum, Fs. 103; bléss hann á þá og sagði, með-takið þeir Heilagan Anda, John xx. 22; b. við, to draw a deep breath; hón blés við ok svarar, Clem. 50; jarl blés þá við mæðiliga, Fs. 10, Magn. 444: to sigh, of a sick man, Gísl. 47; b. hátt við, Bjarn. 24: without ‘við,’ Sturl. i. 20; b. eitri, eldi (of serpents or dragons), to snort, Edda 42; of a horse, Greg. 49.2. theol. to inspire; Guð blés sínum anda (dat.) í brjóst honum, Fms. i. 142, 199; Guð blés henni því í brjóst, Stj. 160 (cp. innblástr).3. b. móti e-m, to conspire against one, Fms. vii. 164: in the phrase, ‘to blow not a hair off one’s head,’ Jarl mælti, at eingi skyldi b. hár af höfði Sveini, no one should dare to make a hair move on his head, Orkn. 252.III. impers.:1. medic. to ‘boulne,’ swell, from sickness, wounds …, the wound or swollen limb in acc.; hann svall svá ákafliga, at allan blés kviðinn, Bs. i. 319; sár Gríms varð illa, ok blés upp fótinn, Dropl. 36, Grett. 153; hann blés allan, Bs. i. 116.2. of land, to be laid bare, stripped of the turf by wind; hafði blásit hauginn ok lá silfrið bert, Fms. iv. 57.3. in supine, and partic. the personal construction reappears; á Ormarsstöðum þar sem er blásið allt, where all is stripped, barren, Landn. 280; meltorfa blásin mjök, stripped, barren, Hrafn. 27: medic., hin hægri geirvartan var blásin upp, 655 xxxii. 10; hans hörund var allt blásit, Fas. i. 286, Rb. 374; sýndist fótrinn blásinn ok kolblár, Grett. 152. -
3 blasa
* * *(blæs; blés, blésum; blásinn), v.1) to blow, of the wind;blásandi byrr, a spanking breeze;2) to blow with the mouth (hann blés í kross yfir drykk sínum); to pant (hestrinn tók at frýsa ok blása);blása við to draw a deep breath, to sigh (jarl blés þá við mœðiliga);fig., blása móti e-m, to be unfavourably disposed towards one;3) with dat., to set in motion by blowing or breathing;blés mœðiliga öndinni, breathed hard;blása e-m e-u í brjóst, to inspire, suggest a thing to one (guð blés henni því í brjóst);blása eldi, eitri, of serpents;blása lúðri, horni, to blow the trumpet, horn;blása liði (troops) til landgöngu;blása til stefnu, to a meeting;blása herblástr, to sound an alarm;5) to melt, cast (blása gullmálm, rauða);yxn tveir ór eiri blásnir (cast);6) to blow up, inflate (sem belgr blásinn);7) impers., blés upp fótinn, kviðinn, the leg, belly, swelled up;of land, to be laid bare, stripped of the turf (hafði blásit hauginn ok lá silfrit bert).* * *t; sup. blasað, [Engl. blaze], of places, in the phrase, b. við, to lie full and open before the eye (mod.)
См. также в других словарях:
Náströnd — An illustration of Náströnd (1895) by Lorenz Frølich. In Norse mythology, Náströnd (Corpse Shore) is a place in Hel where Níðhöggr lives and sucks corpses. Contents … Wikipedia
Náströnd — Ilustración de Náströnd (1895) por Lorenz Frølich. En la Mitología nórdica, Náströnd (Playa de los cadáveres) es un lugar en el Helheim donde vive Níðhöggr absorbiendo los fluidos de los cuerpos de los condenados. Contenido … Wikipedia Español
